Prisma
Mijn zoon was als klein kind enorm gefascineerd door het kleurenbundeltje dat over de keukenvloer bewoog vanuit de glazen prisma die voor het raam hing. In hoge snelheid kroop hij er op af en probeerde er dan op te gaan zitten. Als hij dacht dat het hem gelukt was, keek hij mij triomfantelijk aan, om even later tot zijn verbazing op te merken dat het kleuren bundeltje nu over zijn lijfje verder bewoog. Met zijn knuistjes probeerde hij het dan te pakken, plukte aan zijn kleren en was er zo even zoet mee.
De prisma was voor het keukenraam opgehangen omdat dit het raam is wat als eerste de zon heeft. Bij het eerste straaltje wat de zon geeft doet de prisma direct zijn werk. De lichtstraal van de zon valt door de prisma heen en die ene lichtstraal splits zich als vanzelf op in de kleuren van de regenboog. Ze vallen mijn huis en leven binnen en herinneren me aan gedane beloftes van trouw en hoop.
Voor mijn zoon is het bundeltje kleur inmiddels voldoende ontdekt en onderzocht. De wetenschap heeft hem van alle informatie voorzien om te begrijpen dat dit een natuurkundig verschijnsel is. Voor mij is het prisma altijd een symbool gebleven, wat Paulo Coelho in zijn nieuwe boek (Overspel), prachtig verwoord.
Hij schrijft op blz. 126, wanneer een zonnestraal door een prisma valt, splits de straal zich op in de kleuren van de regenboog. Paulus laat ons in de brief aan de Korinthiërs de regenboog van Liefde zien op dezelfde manier als een prisma, waar een zonnestraal doorheen valt.
Wat een veelzijdige en kleurrijke missie voor de liefde wordt ons hier getoond. Wanneer de liefde in ons schijnt, mogen wij functioneren als een prisma en de stralen, doorstralen.
Maar….. hoe doen we dit in een wereld die al zolang gelooft in haat, waardoor je je blind mag laten leiden. Die je het recht lijkt te geven mensen te dwingen jou waarheid te geloven. Die je geest zo kunnen misvormen dat je mensenlevens van de aardbodem mag wegvagen. Die ons willen overtuigen dat de grond waarop wij geboren zijn ons recht is, waar geen andere nationaliteit van moet denken er zomaar op te kunnen schuilen.
De wet doet zijn uiterste best zoveel mogelijk regels aan te scherpen om te voorkomen dat we denken vrij te zijn om vanuit die gedachtegang te mogen handelen. Angst scenario’s leiden ons tot het vormen van extra maatregelen rondom onze veiligheid en mensen lopen protestmarsen door de straten, om te zeggen nee!! Zo mag het niet.
Maar het is nooit genoeg.
Hoe kunnen we deze missie voor de liefde te midden van dit geweld toch ooit gestalte geven?
Ik zie het zo:
Door de prisma van Zijn liefde te zijn en te geloven dat deze liefde het altijd wint. Hoe bespot, bespuugd, verraden, gekruisigd en gedood zij ook is, zij is nooit verloren. Want liefde sterft niet, zelfs niet bij de dood.
Zij heeft maar eén klein straaltje licht nodig om gewekt te worden, op te staan, haar littekens moedig te dragen, om zich daarna opnieuw aan de mensen te tonen in al haar kracht en schoonheid.
Door te geloven dat de liefde DE taal is die over de hele wereld gesproken wordt, jouw blik van mededogen, jouw uitgestoken hand en het verzorgen van de ander zijn wonden is de woordeloze taal van de liefde die waar ook ter wereld wordt verstaan, mensen heelt en hoop geeft dat de liefde uiteindelijk haar bevrijdende werk zal doen.
Zullen we deze liefdes missie voortzetten?
Comments