Mooi opgedroogd

MOOI OPGEDROOGD

Voor mijn werk ben ik tijdelijk een aantal ochtenden werkzaam op een school. De jonge kinderen en met name de meisjes daar zijn erg geboeid door de prinses verhalen. De glitter en glamour die bij het prinses zijn hoort is onweerstaanbaar.

Al heel jong dromen meisjes ervan om prinses te worden en de hoofdrol te spelen in een prachtig sprookje. De prins van hun dromen te ontmoeten en hem met hun charme en schoonheid te veroveren. Hier op deze school in deze klas dient een legertje van zo’n tien nieuwe prinsessen zich aan. ( mannen u bent gewaarschuwd. )

Op een morgen komt het tijdens het tekenen van de prinsessen op mijn eigen trouwdag en jurk. Ja, ik ben ook een prinses en ja, toen ik trouwde heb ik me ook tegoed gedaan aan een prinsessen jurk. Wel eens waar een tweedehansje maar ik voelde me er niet minder prinses in. De kinderen en juffen van de klas willen best eens een foto zien van de prinsessenjuf. Ik beloof hun een heel album vol mee te brengen en sleep dat dikke gevaarte op een dag mee. Na opening van het album ben ik een ochtend lang het middelpunt van de stralende meisjes ogen en de bewonderende uitroepen uit hun jonge monden. De juffen “zelf nog niet getrouwd “ kijken wat vertwijfeld naar de prins en de prinses op de foto. Zacht en magertjes klinkt het leuk, keihard klinkt het feit dat de tijd toch veel veranderd.

Ik zie het zelf ook, de tijd heeft niet stil gestaan en is al helemaal niet zo genadig geweest als ik hoopte op die dag 21 jaar geleden in juni. Maar in mijn hart heeft de tijd ook niet stil gestaan, dit mooie mens met wie ik de eer heb getrouwd te zijn is mijn prins geworden. Graag zou ik vol trots vertellen dat het een kerel is uit eén stuk en dat, ondanks de toegenomen lijnen in het gezicht en het dunner wordende haar hij een prachtexemplaar is. Ik doe het niet, er zijn dingen die geen woorden of uitleg behoeven, voor mij is het gewoon zo.

Als het schoolproject van mij is afgerond en wij door de samenwerking een mooi team geworden zijn, besluiten we onder het genot van een hapje en een drankje afscheid te nemen van elkaar. De juffen nodigen nadrukkelijk ook mijn man en kinderen uit.

Zo gaan we op een warme zomeravond gevieren op pad. Ik stel mijn man aan de dames voor en zie de verraste blikken in hun ogen als ze mijn prins, 21 jaar na dato van de trouwfoto, de hand schudden.

Binnen, tijdens zo’n “ wij vrouwen onder elkaar moment ” komt het hoge compliment eruit:

Meid, hij is mooi opgedroogd hoor! Moet je zuinig op zijn.

Slap van de lach maar in trots en eer hersteld besef ik dat mijn man inderdaad geen woorden nodig heeft,  vrouwen weten en voelen met al hun zintuigen wanneer een man een prins geworden is.